Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

успаміны

Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

-

" Успаміны "
Працякае за сялом
Рэчка невялічка
Шапаціць над ей чарот
І журчыць крынічка
Прыглядзішся,дзе-нідзе
Пячкуры снуюць у вадзе
Дзе глыбока-там карась
Уюны дык любяць гразь
Нават шчука пападзецца
Рэчка ж Мораччу завецца
Пук цыбулі,шматок сала
Крайцу хлеба (можа мала?)
Кошык,і хутчэй рыбачыць
Не разкажаш,трэба бачыць
Басанож і да ракі
Бягуць дзеці-рыбакі
Лезуць у воду,дзе глыбей
Той наловіць,хто смялей
Кош паставіў-тапчы дно
Што не зловіш,усе адно
Може плотка,може язь
Пашанцуе-дык карась!
Хоць і сонца прыпякае
Зуб на зуб не пападае
Здэцца хопіць,улоў багаты
Вось падзелім і да хаты
Толькі сядзем паямо
Аппетыт ,ну скажам"зверскі"
Не цяпер -ужо даўно
Успаміны ,успаміны ..
Пра зямлю сваей радзімы
Рэчка ж тая вузкай стала
І вады зусім у ей мала
Можа знікне,абмялее
Толькі памяць не старэе
Зноў і зноў да той ракі
Бягуць дзеці -рыбакі..
--------------------------



***

Сярэдняя: 4.8 (4 галасоў)

Вось яно, наша лета.
Пах даспелых суніц.
Як жа помніцца светла
Гэта ўсе да драбніц!

Нечаканасць спатканняў,
Ружаў свежых дурман.
І далекае ранне.
І бязважкі туман.

І вачэй захапленне...
Як мне свецяць яны!
Свята лепшых імгненняў,
Як прыходзіш ты ў сны.

Ты-мой сон, мае шчасце.
Ты-няўтольны мой боль.
Да граніту прыпасці
У журбе мне дазволь.

Тады побач мы, блізка.
І далека зіма.
Лета-сноў маіх нізка,
Маіх мараў размах.

І не будзе расстання,
І не будзе зімы.
Толькі нашае ранне,
Дзе шчаслівыя мы.



Яшчэ не ацэнена

Далёкае і такое блізкае...
Блізкае, а такое чужое...
Шчымліва рыпіць калыскаю,
паглядам-маланкай бліскае,
сцінае мяне тугою
блізкае мне і далёкае.
А сэрца трывожна ёкае:
далё-ё-кае, далё-ё-кае...
Галёкае,
як рэха
адзінокае.



Яшчэ не ацэнена

Дзень нарадзіўся
самотаю ночы.
Зданню сірочай
па вуліцы крочыць.
Гляньце:
тужліва-маркотныя вочы…
Дзень нарадзіўся
самотаю ночы.

Захад разліўся
барвовай крыніцай.
Ціша-сястрыца
люляе зямліцу.
Дзень спачывае,
каб зноў нарадзіцца…
Захад разліўся
барвовай крыніцай.