I немата наўкол, і глухата, I на вачах сцінаецца заслона – Я ў чэраве азызлага кіта, Па імю «свет», як уцякач Iона.
I гэтак жа асуджаны, як ён, На марнаванне ў ліхалецці ўбогам, Не кемячы, праз што я гнаны Богам, Бо я ж не парушаў яго закон.