Я так шчаслівая сёння за дапамогу, якую Вуду Лорд аказаў мне, каб вярнуць майго мужа. Я замужам пяць (5) гадоў, і гэта было так жудасна, таму што мой муж здрадзіў мне і падаў на развод. Падчас гэтага працэсу я сутыкнуўся з кантактам уладара Вуду ў Інтэрнэце, які быў размешчаны многімі людзьмі. Я вырашыў звязацца з ім, растлумачыў яму сваю сітуацыю, а потым звярнуўся па дапамогу, на маё здзіўленне, ён сказаў мне, што дапаможа мне ў маёй справе, таму што не бывае праблемы без рашэння. . Ён сказаў мне, што мне рабіць, ён працаваў на мяне, і мой муж вярнуўся да абяцанага праз два (2) дні. Тут я святкую, таму што мой муж зноў дома, і мы сапраўды атрымліваем асалоду ад майго шлюбнага жыцця. Я буду працягваць пісаць у інтэрнэце аб добрай працы лорда Вуду. Звярніцеся да Voodoo Lord зараз, калі вы сутыкаецеся з праблемамі ў асабістым жыцці або ў любым іншым аспекте жыцця. Напішыце яму voodooconnect60@gmail.com або праз WhatsApp на +2348097014925
І нават калі цалкам без надзеі ў болю,
Калі зусім у смутку, няма за што трымацца,
Мы можам перашкоды не чыніць любові,
Ёй будзе дастаткова, каб далей яўляцца!
Вось вам мой верш на той жа матыў
УСПАМІН
У лесе хораша было:
Навокал — воля!
Бусёк вымахвае крылом,
Спявае долю.
Бусліны клёкат... а малэ
Таке мурзатэ
Бяжыць за поле, і далей
Крычыць заўзята:
"Бусько, бусько клекатун,
Ловіць жабу за каўтун!"
У лузе люцікі цвілі,
Нібыта сонцы,
Вянкі зялёныя плялі
Дзяўчаты хлопцам.
Лілея летам... Па вясне —
Пралескі, лотаць...
Цвіце Палессе і нясе
Птушыны сокат.
На гаманлівых паплавах
І ў дзень, і ў вечар —
Гуллівых чаіц перамах, —
Вясну скергечуць.
Цыганскі дожджык церушыць,
Вясёлка ззяе...
Яшчэ здаецца: вечна жыць
Не перастанем.
І ўсё бяжыць, бяжыць, бяжыць
Дзіця мурзатэ,
Бяжыць за хмаркаю, крычыць,
Нібыта тату:
"Дожджык, дожджык, сыпані,
Што б калюжкі булі,
По коленца брулі,
Дожджык, дожджык, секані,
Мы паедзем на калі,
Маму з поля прагані,
Тату з поля прагані,
Дожджык, дожджык, сыпані..."
І нават калі цалкам без надзеі ў болю,
Калі зусім у смутку, няма за што трымацца,
Мы можам перашкоды не чыніць любові,
Ёй будзе дастаткова, каб далей яўляцца!
Смысл заложен в любви Адама к новаторству, как видно из его произведений. Стихотворение написано под впечатлением от картины Казимира Малевича "Чёрный квадрат"
С детства помню замечательные стихи на беларускай мове , для меня Микола Мятлицки самый замечательный детский поэт . Спасибо за Ваш вклад в белорусскую литературу !
Мне вельми срадабауся гэты верш. Адносицца ён да филасофскай лирыки. У им аутар паказвае нам трываласць и мужнасць беларуских вяскоуцау, якия штодзённа працуюць не пакладаючы сваих рук, и канешне, калисци трэба и адпачыць, выпиць чарку-другую, ци гэта не шчасце?!
В какую яму вы бы не упали, в какой беде не оказались, помните: если можете сказать,что могло быть и хуже, то у вас не самое плохое положение. Не кричи, если можешь выбраться сам, а если крикнул, то прогнулся.Смешно.Сколько не плати,а всё мало.
Верш «Залатая, асенняя раница» быў напісаны Уладзімірам Дубоўка у 1922 годзе. Твор-гэта апісанне асенняга пейзажу, зробленае з цеплынёй, унутраным трапятаннем. Аўтар захапляецца восеньскай прыродай і падчас чытання ясна, што аўтару вельмі блізкі вобраз залатой восені. І можна заўважыць, што верш прасякнут тонкім пачуццём, але пры гэтым і яркімі фарбамі восені. Стракаты восеньскі пейзаж восеньскай раніцы выражаны яркімі эпітэтамі: дзень залаты, збяднелымі пожнями, залатыя лісты, залатая раница, будзе ў душы лірычнага героя яго ўспаміны і навявае тугу. Восеньская пара замірання прыроды навявае ў душу светлую сум, кранальную памяць, роздум аб жыцці. Верш прымушае перажыць нам вялікі спектр эмоцый: ад радасці і замілавання прыродай, да смутку, тугі, суперажывання герою. Асабліва гэта можна назіраць, калі аўтар ад апісання прыгажосці прыроды пераходзіць да цяжкага развітання, і мы толькі можам здагадвацца, з кім развітваецца наш герой. Можа са сваёй каханай, а можа і з кімсьці іншым.
" Развітальная хвіля найгоршая,
яна можа і сэрца спаліць.
Не бядуй, не гаруй - пад цяжарамі
мне не йсці, шчасця ў іх не шукаць,
з-за балота мігціць, за выгарамі
прамяніцца пярэстая гаць.
Не гаруй! Ты дарэмна заплакала:
я прыйду, я вярнуся ізноў.
Лёс для ўсіх не бывае аднакавы,
як для тых засмучоных лістоў. "
Аднак, нягледзячы на такую, здавалася б, асуджаную канцоўку, аўтар разводзіць яе радкамі
"Залатая, асенняя раніца!
З хараством, з пекнатою - бывай!
Ужо сонца за пушчу хаваецца,
кармазынам гарыць небакрай... ",
і ў цэлым, у творы пераважаюць светлыя фарбы. І пасля прачытання адчуваецца цяпло і пачуццё пяшчоты.
"Гэты свет"... Радуюся: беларуская паэзія, як першы снег - чыстая, першародная, неспазнаная... Калі-небудзь свет зробіць адкрыццё.
Папала на сайт выпадкова, а колькі асалоды ад паэзіі. Ёсць такія шэдэўрыкі...
ДЗЯКУЙ
А Википедия пишет, что "в 1980 году поэт Пётр Осадчук перевёл песню на украинский язык, тогда же поэтом Ростиславом Завистовичем она была переведена и на белорусский язык". Кому верить?
"Зорку з неба табе працягну / адпушчу" - гэта хіба рыфма? "Мая радасць ты мой чалавек /
Я ў цябе закахаўся навек". - Знакі прыпынку дзе??? За рыфмы "навек\чалавек" трэба біць па руках лінейкая.
"А каханне маё як рака / Сілу чэрпае вод здаляка". - мэтафара ўбогая, па-беларуску трэба "здалёк".
"Пранясу сквозь снягі і мяцель" - па-беларуску "скрозь".
Хто тут адзнакі ставіць пяцізоркавыя такому, я не разумею.
Паважаны спадар Васыль Брытва! Вы, як носьбіт дыалектычнай часткі бел. мовы, маеце поўнае права пісаць на ёй. Гэтакае ж права на існаваньне мае гэта дыал. частка.
Ды чытачам вельмі цяжка і марудна спасьцігці сэнс Вашых твораў, гэтак жа і мне. Вельмі-вельмі ж мала сярод іх, а мабыць і нуль, знаўцаў ,,Ятвяжскай валода,,.
На мой погляд, як чытача, стан гэтага выправіў бы паралельны пераклад на расейскую ці бел. мовы.
Але, як бы ні было, калі ж Вы пішыце на гэтай мове - значыць яна дагэтуль існуе ў глыбінях Палесься. Пішыце.
Добра распавядаў Алесь! Чалавек нясьведчы пасьля знаёмства з гэтым вершам зразумее пратэстную храналёгію на Беларусі і яе вытокі. Але вось сыдзе бацька іяго пасаду зойме Тіханоўская, якая ні ,,бэ,, ні ,,мя,, Але не гэта палохае. А тое палохае хто за ёй і яе хаўрусам стаіць. А гэтым памагатым, мякка кажучы, на Беларусь і яе народ начхаць. Гэта ж воўкі!
З павагай Карцялёў М.
Я закончил школу в городе Барановичи с золотой медалью в 1963 году. Там живут мои родственники. Сейчас я профессор Лондонского университета. Этот прекрасный стих мы учили наизусть. Кроме этого, один из учителей, когда ставил за провинность ученика ставил в угол (по-белорусски - кут), было такое наказание, при этом читал с сарказмом первые строчки стиха. Это было 65 лет назад, а как будто вчера!
Какое хорошее стихотворение и какая хорошая получилась песня! Она должна стать гимном Беларуси. Хоть я и плохо знаю белорусский язык ( я родилась и училась в России),сделала распечатку и хочу выучить наизусть.
Ты зусім дурань, альбо прыкідваешся? Гэта Купала напісау́ 100 гадоу́ таму, калі слова гей (эй) не мела аніякай негатыу́най акраскі. Сэнс верша у іншым. Не ведаю, якім трэба быць дурням, Каб гэта не зразумець:)
Лілія Журавінка, Вы цудоўная паэтэса, але больш увагі мове. "мсціць", "дзяржалі" "тожа" - русізмы.Ды і наогул удумлівей трэба адносіцца да словаформаў.
Это уникальное стихотворение! Запомнил его со школы. Его просто прочитали и все. Больше времени уделяли другим авторам. Но это произведение искусства отражает суть нашей жизни. Спасибо автору!