Не служы паніхіды, калі ты не знаеш нішо.
На хаўТуры ці йдуць бо, калі ты яшэ не шызк.
А вот ек ты зайідыш, да шэ нызнаёмым німцям,
От тады уж пылнуйся, шоб фрыцы ны с псышч.
чытаючы верш, добра адгукваюцца словы у сэрдцы кожнага беларуса, вельмi праткненна апавядае паэт усi деянне у сваiх вершах, вельмi тепла i лагодна абрысоувае нашу радзiму прыемна чытать яго вершы, дзякуй за такiе красивые i каханые словы!
Цудоўна! Хацелась бы пабачыць тыя часы калі у нашых школах будуць аддаваць перавагу такім творам замест "Барадино"ці якая - небудь "Сказка о рыбаке и рыбке".
У тебя все нормально с восприятием стихов? Этот стих прекрасен и предоставлен нам как творчество Беларуси. Если ты считаешь это стихотворение отброском,предоставь нам что-нибудь "лучше" этой прекрасной творчести
Бацькаўшчына... Радзіма... Як мілагучна і прыгожа гучаць гэтыя словы! Якой любоўю адгукаюцца яны ў сэрцы кожнага беларуса! Табе, родны куток, дзе ўзгадавала мяне маці, дзе я зрабіў першыя крокі, табе прызнаюцца ў любові паэты, захапляючыся табой, тваімі краявідамі, тваімі шчырымі працавітымі людзьмі... Гэтак жа і я, твой сын, хачу сказаць, што ў якім бы куточку зямлі я ні быў, ты вечна будзеш для мяне адзінай і непаўторнай зямлёй.
Я спадзяюся, што вы разумееце мае пачуцці, выкліканыя цудоўным вершам С.Законнікава. Вачыма прабягаю па яго радках — і ў душы маёй прачынаеццца не толькі павага да аўтара, які так хораша піша пра свой край, але і нейкае пачуццё замілавання і пяшчоты да сваёй Бацькаўшчыны. Многія называюць гэта пачуццё патрыятызмам, а я кажу, што гэта любоў, сапраўдная любоў, і не толькі да тых мясцін, якія мяне ўзрасцілі, але і да ўсяго краю, дзе спрадвеку жылі мае продкі — беларусы, дзе нарадзіліся славутыя Ф.Скарына, Я.Купала, Я.Колас, Ф.Багушэвіч і многія іншыя, чые імёны назаўсёды ўвайшлі ў гісторыю іх Радзімы, дзе перад гасцямі ўстаюць у поўнай прыгажосці нашы сціплыя пейзажы: блакітныя доўгія стужкі рэк, бяздонныя люстэркі азёр, велічныя лясы і бясконцыя, шырокія палі. Я лічу, што С.Законнікаву знаёма гэта пачуццё, інакш ён бы не мог напісаць:Калі і ёсць на свеце рай,
Дык ён — на Беларусі!Гэтымі радкамі і іншымі ў вершы аўтар даводзіць да чытачоў, што няма на свеце лепшага кутка, чым Беларусь, і няма для яго, паэта, большай радасці, як пасля доўгіх вандровак вярнуцца дамоў і «абняць наўсцяж сваю зямлю, як крыламі-рукамі». Аўтар ганарыцца сваёй зямлёй, якая праз стагоддзі пранесла на сабе ўвесь цяжар болю і пакут, якія выпалі на яе лёс: частыя набегі з боку зайздроснікаў-суседзяў у сярэднія вякі, засілле з боку Расійскай імперыі, дзве Айчынныя і грамадзянская войны... Усё гэта было, але не скарыла нашу Айчыну і яе людзей. Усё адбудавалі нанава, кажа паэт:Тут загучаў на новы лад
Паэта заклік вешчы —
Гушкае космас арлянят,
Купалы чуе вершы...Так, мабыць, вечна будзе жыць той край, які мае такіх сыноў, як С.Законнікаў, якія вершамі ўслаўляюць яго, якія ў сэрцы сваім знаходзяць тыя словы, якія найлепш падыходзяць, каб выказаць сваю любоў да Радзімы. I верш «Бацькаўшчына» — таму прыклад. Яго эпітэты («душой адкрытай», «чорныя вайны сляды», «матчын кут»), метафары («голас вечнасці», «космас гушкае»), параўнанні («абняць, як крыламі», «засну непераможным птахам») дапамагаюць аўтару ярка, вобразна і дакладна перадаць тэму сваёй любові да роднай зямлі.
Паэту бязмежна хочацца, каб мы, беларусы, паважалі, любілі свой край, каб за межамі Бацькаўшчыны сумавалі і не ведалі болынага шчасця, чым вярнуцца да родных мясцін, дзе так люба ўсё і знаёма.
Вельмі прыгожы твор! Ніл Гілевіч перадае духоўны стан беларускага народа. Аднак чамусьці прапушчаны радкі:
Як неўпрыкмет ты выветрыўся, дух,
І з нашых хат, і з нашых песень-дум.
Верш Максима Богдановича ствараецца з трох частак и у кожнай з их он описывает прыроду. У іх паказваецца хараство да прыроды. Калі беларускія дзяўчыны ткалі на лад персідскі тканіны, то яны не забывалі сваю Радзіму, успаміналі сваю прыгожую буларускую прыроду, яе хараство! Верш "Слуцкія ткачыхі” — адзін з лепшых твораў гэтага цыклу. У ім уваскрашаецца далекае феадальнае мінулае Беларусі, паказваецца паднявольная праца слуцкіх ткачых у час прыгону. Вобраз Васілька набывае ў вершы абагульняючае значэнне. Ён зліваецца з вобразамі Радзімы, становіцца сімвалам народнага мастацтва.
Я Беларус, сейчас живу в Украине. Начальное и среднее образование получал в Р.Беларусь. Из всех стихотворений, почему-то, запомнилось только это. Всегда, когда меня просят: "скажи что-нибуть по-беларусски", я рассказываю это стихотворение. И всегда люди заслушиваются.
Слова наша роднае,
хапала
На стагоддзі доўгія цябе.
Багдановіч, Колас і Купала
Прыпадалі да цябе ў журбе.
Адкідалі кпіны і абразу,
З дзён былых цягнулі ў заўтра ніць
І , хаця не ўсіх і не адразу, —
Навучылі ўсё ж цябе цаніць,
Вымытае ў гулкіх навальніцах,
Нам як запавет перадалі,
Каб пілі і не маглі напіцца
І ўзнялі наўздзіў усёй зямлі.
Матчына нявыцвілае слова,
Даўжнікі мы вечныя твае…
Так нам не хапае Куляшова,
Мележа так горка не стае.
Нам цяпер цябе на раздарожжах
Берагчы за іх і за сябе,
Даражыць пявучым гукам кожным,
Як зярняткам чыстым на сяўбе,
Каб не адляцела, як салоўка,
Не аглухла ў гуле бальшакоў…
Строга з нас вачэй не зводзіць Броўка,
Стоена ўзіраецца Лынькоў.
Мова продкаў нашых і нашчадкаў —
Шэпт дубровы і пчаліны звон, —
Нам цябе ласкава і ашчадна
Спазнаваць ажно да скону дзён,
Па чужых краях не пабірацца,
Не аддаць цябе на забыццё,
Наша невычэрпнае багацце,
Наша несмяротнае жыццё.
Асноýная думка вершу выражана у 3 страфе,агнi Купалля(а гэта метафара)трэба запальваць не дзеля мiнулага, а дзеля будучынi. Многiя сёння не разумеюць гэта , таму i зневажаюць культуру i гicторыю(не выпадкова далей з'яýляецца вобраз пicьменнiка)
Дуже гарний вірш!!!! Неймовірно енергійний та оптимістичний. Випадково прочитав його ще у 1989 році - і досі пам'ятаю, хоч і не вчив у школі білоруської мови.
Я па русску, бо литар няма у тэлефоне.
Да стих хорош. Передаёт атмосферу зимы, мороза, детской неусидчивости и пр. Только зачем ему санки, если он пошёл на речку прорубь рубить? И как это мамаша отпустила? А что если он под лёд провалится?
Может тут имеется в виду, что он к мужикам на рыбалку рванул? Лунки им рубить. Лунка - рубль. А может он и удочку взял. На санках рыбу домой привезёт.
А то что это за игра? Вырубил лунку. И в неё с горки на санках - бух.
Усе мовы добрые, Але беларуская самая зразумелая i лагодная, напрыклад:у русской мове ёсць фраза:" я тебя люблю!" Адсюль пытанне-што хоча сказаць чалавек: каго ен любiць- дзяучынку цi мацi -незразумела. А калi сказать " я цябе кахаю",то сразу зразумелая, што аутар адносiць свае слову к савей дзяучыне , а не адругому камусцi.
Колькi болю...паглядзI вакол, тут таксама можна атрымліваць асалоду ад жыцця. Нажаль, ты сам гэтага не жадаеш... А можа жадаеш... Ёсць людзi якiя зробяць цябе шчаслівым!!!
Шёл 1943 год. Самый разгар войны. Максим Танк решает написать стихотворение на тему родной мовы. Удивительно, ведь никакой горечи в стихотворении нет. Как это вышло - загадка для меня.