Одна из моих самых любимых басен К.Крапивы!До сих пор помню наизусть.Помню, с каким удовольствием учила басни в школе.Учатся легко и весело, во всяком случае для меня.
Паважаны Lazzaro! Толькі Паэт з вялікай літары можа так прыгожа перадаць сваю любоў да Радзімы, як да жанчыны. Вельмі пранікнёна, прафесійна і таленавіта напісана. Да апошняга слова верыла, што гэта жанчыне. Нават уяўляла, якая яна. ) З задавальненнем перачытала некалькі разоў. Дзякуй вялікі за верш! Поспехаў Вам і натхнення!
З павагай, Людміла Воранава.
Не згодна з Вамі. Верш лёгка запамінаецца. Мне хутка 70 гадоў, але і я вывучыла яго на памяць за 10 хвілін ці нават хучэй. Мне падабаецца гэты твор. Я толькі сёння з ім пазнаёмілася.
Шёл 1942 год. Самый разгар войны. Максім Танк воюет на юге. Анна Ахматова решает написать стихотворение на тему родной мовы.
В 1943 году Сталинградская битва закончилась, и то уже не разгар.
Качество поэтического сайта характеризуется наличием вот такой хрени.
Нет желания писать в этом сайте, когда видишь помойку.
Тролль "типа василь " делает основательную помойку в сайте. В беларуских поэтических сайтах две беды - или сверхмодерация или ее отсутствие. Нет золотой середины. А троллизм троля под стихами других членов команды сайта -это и есть показатель уровня современной бел.поэзии. Именно хамство и бескультурие порождает достойного уровня поэзии.
Не служы паніхіды, калі ты не знаеш нішо.
На хаўТуры ці йдуць бо, калі ты яшэ не шызк.
А вот ек ты зайідыш, да шэ нызнаёмым німцям,
От тады уж пылнуйся, шоб фрыцы ны с псышч.
Прачытаю "Агеньчык" на Тройцу сваім родным. Мы збіраемся ў роднай хаце толькі на гэта свята. Астатні час яна пустая, толькі бацькі глядзяць на нас з партрэтаў. Праўда, ужо 10 год, як не стала мамы, а ў хаце светла і чыста. Ведаю, што нехта - брат ці сястра - прачытае свой сумны верш. Але такое - !.. І як балюча пераключацца з чаканага цяпла у халадэчу. Дзякуй. Моцна.
Ладны верш атрымаўся, Ладзімір! Просты, цікавы, выразны, не перагружаны метафарамі. Нікога не слухайце, той хто піша пра ўзровень пачатковай школы, напэўна не ведае ніякага ўзроўню. Няхай спачатку навучыцца водгукі пісаць без памылак.)
(Настаўніца)
Гениальное стихотворение гениального поэта который олицетворяет наш маленький уголок под названием Беларусь
Память о нем навсегда останется в памяти белорусов
чытаючы верш, добра адгукваюцца словы у сэрдцы кожнага беларуса, вельмi праткненна апавядае паэт усi деянне у сваiх вершах, вельмi тепла i лагодна абрысоувае нашу радзiму прыемна чытать яго вершы, дзякуй за такiе красивые i каханые словы!
Цудоўна! Хацелась бы пабачыць тыя часы калі у нашых школах будуць аддаваць перавагу такім творам замест "Барадино"ці якая - небудь "Сказка о рыбаке и рыбке".
У тебя все нормально с восприятием стихов? Этот стих прекрасен и предоставлен нам как творчество Беларуси. Если ты считаешь это стихотворение отброском,предоставь нам что-нибудь "лучше" этой прекрасной творчести
Бацькаўшчына... Радзіма... Як мілагучна і прыгожа гучаць гэтыя словы! Якой любоўю адгукаюцца яны ў сэрцы кожнага беларуса! Табе, родны куток, дзе ўзгадавала мяне маці, дзе я зрабіў першыя крокі, табе прызнаюцца ў любові паэты, захапляючыся табой, тваімі краявідамі, тваімі шчырымі працавітымі людзьмі... Гэтак жа і я, твой сын, хачу сказаць, што ў якім бы куточку зямлі я ні быў, ты вечна будзеш для мяне адзінай і непаўторнай зямлёй.
Я спадзяюся, што вы разумееце мае пачуцці, выкліканыя цудоўным вершам С.Законнікава. Вачыма прабягаю па яго радках — і ў душы маёй прачынаеццца не толькі павага да аўтара, які так хораша піша пра свой край, але і нейкае пачуццё замілавання і пяшчоты да сваёй Бацькаўшчыны. Многія называюць гэта пачуццё патрыятызмам, а я кажу, што гэта любоў, сапраўдная любоў, і не толькі да тых мясцін, якія мяне ўзрасцілі, але і да ўсяго краю, дзе спрадвеку жылі мае продкі — беларусы, дзе нарадзіліся славутыя Ф.Скарына, Я.Купала, Я.Колас, Ф.Багушэвіч і многія іншыя, чые імёны назаўсёды ўвайшлі ў гісторыю іх Радзімы, дзе перад гасцямі ўстаюць у поўнай прыгажосці нашы сціплыя пейзажы: блакітныя доўгія стужкі рэк, бяздонныя люстэркі азёр, велічныя лясы і бясконцыя, шырокія палі. Я лічу, што С.Законнікаву знаёма гэта пачуццё, інакш ён бы не мог напісаць:Калі і ёсць на свеце рай,
Дык ён — на Беларусі!Гэтымі радкамі і іншымі ў вершы аўтар даводзіць да чытачоў, што няма на свеце лепшага кутка, чым Беларусь, і няма для яго, паэта, большай радасці, як пасля доўгіх вандровак вярнуцца дамоў і «абняць наўсцяж сваю зямлю, як крыламі-рукамі». Аўтар ганарыцца сваёй зямлёй, якая праз стагоддзі пранесла на сабе ўвесь цяжар болю і пакут, якія выпалі на яе лёс: частыя набегі з боку зайздроснікаў-суседзяў у сярэднія вякі, засілле з боку Расійскай імперыі, дзве Айчынныя і грамадзянская войны... Усё гэта было, але не скарыла нашу Айчыну і яе людзей. Усё адбудавалі нанава, кажа паэт:Тут загучаў на новы лад
Паэта заклік вешчы —
Гушкае космас арлянят,
Купалы чуе вершы...Так, мабыць, вечна будзе жыць той край, які мае такіх сыноў, як С.Законнікаў, якія вершамі ўслаўляюць яго, якія ў сэрцы сваім знаходзяць тыя словы, якія найлепш падыходзяць, каб выказаць сваю любоў да Радзімы. I верш «Бацькаўшчына» — таму прыклад. Яго эпітэты («душой адкрытай», «чорныя вайны сляды», «матчын кут»), метафары («голас вечнасці», «космас гушкае»), параўнанні («абняць, як крыламі», «засну непераможным птахам») дапамагаюць аўтару ярка, вобразна і дакладна перадаць тэму сваёй любові да роднай зямлі.
Паэту бязмежна хочацца, каб мы, беларусы, паважалі, любілі свой край, каб за межамі Бацькаўшчыны сумавалі і не ведалі болынага шчасця, чым вярнуцца да родных мясцін, дзе так люба ўсё і знаёма.
Вельмі прыгожы твор! Ніл Гілевіч перадае духоўны стан беларускага народа. Аднак чамусьці прапушчаны радкі:
Як неўпрыкмет ты выветрыўся, дух,
І з нашых хат, і з нашых песень-дум.
Верш Максима Богдановича ствараецца з трох частак и у кожнай з их он описывает прыроду. У іх паказваецца хараство да прыроды. Калі беларускія дзяўчыны ткалі на лад персідскі тканіны, то яны не забывалі сваю Радзіму, успаміналі сваю прыгожую буларускую прыроду, яе хараство! Верш "Слуцкія ткачыхі” — адзін з лепшых твораў гэтага цыклу. У ім уваскрашаецца далекае феадальнае мінулае Беларусі, паказваецца паднявольная праца слуцкіх ткачых у час прыгону. Вобраз Васілька набывае ў вершы абагульняючае значэнне. Ён зліваецца з вобразамі Радзімы, становіцца сімвалам народнага мастацтва.
Я Беларус, сейчас живу в Украине. Начальное и среднее образование получал в Р.Беларусь. Из всех стихотворений, почему-то, запомнилось только это. Всегда, когда меня просят: "скажи что-нибуть по-беларусски", я рассказываю это стихотворение. И всегда люди заслушиваются.