БЕЛАРУСІ
Мне дазволіў Бог нарадзіцца,
Дзе спявае сама зямля,
Дзе святыя бруяць крыніцы,
Дзе буслоўкі вітаюць здаля.
Дзе грыбоў – хоць касою прайдзіся,
Сыпле золатам збажына.
Дзе расою жывой акрапіся –
Спаць не схочацца давідна.
Нарадзіцца мне Бог дазволіў,
Дзе змагла "захварэць на вершы".
Не зракуся, радзіма, ніколі
Мовы, хаты, кахання першага…
Мой прысуд– на зямлі нарадзіцца
Гора й шчасця якой не змерыць.
Разам з ёй не стамлюся маліцца,
Спадзявацца, любіць і верыць.