Бліскавіца, роўна небыль,
Раскалола свет у прах –
Ясакар трымае неба
На малітвеных руках.
Навальніца па-над гаем
Змыла жнівень у яры.
Перад ёй запабягае
Марна ясакар стары.
Штось бракуе мне паветра,
Штось паменшала святла…
Ці ў нябыт сыходзіць лета,
Ці то сталасць адышла?
Нешта мала мне прыпару –
Надвячоркам, спакваля,
Як рыззё, звісае хмара
З распрастанага галля.
Што задзьмула, завіхрыла,
Размятаўшы дзён шмаццё?
Што свой бег імкне да схілу:
Непагода ці жыццё?..