Пахне смажанай рыбай каірскі пясок,
Уваткнуўшы ў нябёсы набухлы сасок
Піраміды Хеопса, і хворай
Залацістай акацыі лісцік засох.
Фараон (палісмен) чыркане адрасок
Рэстарана з мясцоваю флорай.
У карчме каля Сфінкса – сусветны садом,
I, калі ты заскочыў у гэты дурдом,
Прапануюць фалафель з кунжутам.
На круглявай жароўні сквірчыць маргарын.
Ты навошта шчаслівы такі, бедуін,
У трухлявым бурнусе надзьмутым?
Бедуін па верблюдзе замучаным б’е,
Сонца ў небе румяніцца, што кураб’е,
Падгарае надхмар’я радніна…
Пальцам вэнджаным тыкае экскурсавод:
– У егіпецкай муміі ўпалы жывот
«И широкая грудь осетина».
Сікаморавы кліч вертухайскай трубы –
Узнікаюць з падземных баракаў рабы,
Зелянее смала эўкаліпта.
I Рамсэса абмые прыліўны прыбой,
I збягае турыстаў засмучаны рой
Праз Чырвонае мора з Егіпта.