Сцюжны вецер закрывае
Шэрай шырмай далячынь,
Я пад дровы падкладаю
Смольных некалькі лучын.
і палаюць зорка дровы,
Што вясною накалоў.
іх прывёз з тае дубровы,
Дзе ў вайну траплялі схоў.
Помню я -калі б, адкуль бы
У дуброву ні зайшоў,
Грэўся тут пячонай бульбай,
Радваўся цяплу кастроў.
Сопкай бульбай пачастуюць -
Зараз цягне да вады.
Добра помню й зараз чую
Пах і смак тае яды.
Грубка грэецца паволі -
Ва ўсім доме цёплы дух.
Бульбін дзесяць ці мо болей
На гарачы под кладу.
Ёсць скаромнае ... не ўволю...
Бульбу высыпаў на стол.
Нешта ж ёсць такі ў расоле,
Што смачней за ўсё - расол.
Сцюжны вечар. Цёпла ў доме.
Цёпла й светла на душы.
і ніколі, і нікому
Больш не стыць у шалашы.
1985