Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Мы забаўляемся гоньдзе начамі ж прам.

Сярэдняя: 3.7 (6 галасоў)

Бо ж чы стары я тут, Коця гарбаты

О, колькі каханьняў жыве ў нашым целе!
Вы нават не ўлічыце. Бо е й надзеі.
Ось я хацеў бы сустрэць ту шэ кветку ш,
Шо дэсь колыся так з ласкай глядзела.

О, шоўкава плацьце, шо так шалясцела,
Калі я з другою ж ішоў побач неяк.
А ты мне ўсё вершык. А ты мне ўсё ўсмешку сь.
І дзе ш ты падзелася, Анька з журфака?

Бо старасць такая: куды пазіраў я!..
Калі тая краля мяне не й кахала.
Ну, так, сябравала. За носа ж но ножкай.
А я захапіўся грудзінкай маркоты.

І толькі Анютка, танюткая, пудкая,
Быццам хлапчук: а ні грудкі, ні губачак.
Толькі вясельле, як вулей, с тых вуснаў:
А еслі прыеду? Мяне ты патпусціш?

Ну, зараз, напэўна, пусціў бы ій Пеўніка.
Вельмі самотна бо дома зімою.
І наталіў бы ўжо немач цалункамі:
Хай памятае хоць Буцкіля-пуцкіля.

Так бо калісьці апсасваў і Кільку:
Бо, іш, падставіла сонца сяс3чка!
А, ну, калі не збіраеся браці-та,
Вельмі ш прам будзеш с той булкай нахальны.