МЯСТЭЧКА ГАЛЬШАНЫ…
Недалёка ад Ашмян размясцiлася мястэчка,
Тонкай стужачкай цячэ тут Гальшанка-рэчка ,
Плошча ёсць на скрыжаваннi,
Тут легенды i паданнi…
Мураваныя будынкi воблiк плошчы фармiруюць,
Акунуцца ў час мiнулы ўсiм прыезжым прапануюць.
Вось гандлёвыя рады—
Клiчуць крамамi сюды,
Сельсавет i магазiны
Стаяць воддаль ад даўнiны,
А за iмi пад масток
Працякае ручаёк…
Хуценька вады бяжыць,
Па каменьчыкам журчыць.
Помнiк з зорачкай чырвонай будзiць памяць аб салдатах,
Што жыццё сваё аддалi за цяпло ў родных хатах.
Камень Софii Гальшанскай вось стаiць з нядаўнiх пор,
Тут гiсторыю шануюць…не спашлiце iм дакор.
А касцёл, як гаспадар!!!
Над усiмi валадар!!!
Высiцца яго барока,
Звон званоў ляцiць далёка,
У марозы i ў спёку, у нядзелю i ў свята
Тут людзей заўжды багата…
Едуць Божаньку хвалiць,
Душы хворыя лячыць.
Вось прыгожая царкоўка,
Купалочак , як макоўка
Рускiм стылем вабiць вока
I вiдаць яго здалёку.
Тут таксама служаць Богу—
Кожны вольны выбiраць у жыццi дарогу…
Ёсць будынак i драўляны,
Па майстэрску зруб сабраны,
Тут другi паверх — мансардны ,
Вас прыветлiва сустрэне ўваход парадны,
У iм за польскiм часам гмiна засядала,
А савецкая ўлада школьнiкам аддала.
Пойдзем далей : вось каплiчка
Прыгажуня… невялiчка…
На падмурку з бута- камня
Усiх вiтае спазарання…
Там , дзе лiпы разраслiся
Рэшткi замка засталiся.
Лёс будынак разбурыў ,
Рэнесанс спачатку быў…
А цяпер ,у задуменнi
Дажываюць век каменнi…
Побач з лесам — гарадзiшча: тут гiсторыi карэннi
I сiвых легенд здарэннi…
Млын працуе над ракой,
Тут вазы стаяць з мукой,
Ёсць бальнiца i аптэка,
Вось музей , бiблiятэка .
Пабач з школай , нездалёк
I для дзетак ёсць садок.
Дзяцей вучаць маляваць, можна музыкай займацца,
А ў вольную хвiлiну ўсебакова развiвацца.
На ўзгорку, за мастом
Спяць гaльшанцы вечным сном…
Бо прыйшла ўжо часiна—
Тут у iх свая краiна…
Вось такое ёсць мястэчка недалёка ад Ашмян,
Сябе добра адчувае тут ”мужык ” i нават “пан”.
Ганаруся гэтым я—
Бо радзiма тут мая.