Нет нічога у міры лучшы,
Чэм аж с самага рання
Із радзімай выйці пушчы
І запрыгнуць на каня.
У руке дяржаць радзімый
Хлеб, які ізпекла маць,
Пахне гэты хлеб Радзімай,
Вам яго ні даць, ні ўзяць.
Малака глатнуць із скрынкі,
Як цудовен гэты ўкус!
Ні купіць яго на рынках
Чужаземных, беларус.
На кане да любай мчацца,
Быццам птушка-верабей,
І надвор’ем васхішчацца,
Што у міры нет мілей!