Хацелася б верыць, што талент маю.
Жадалася б думаць, што не дарма.
Што думкі ў паперы не дарма бываюць
І піша рука да таго ж не дарма
Нядрэнна, нядобра,
ад сэрца але.
З пачуццем, з натхненнем,
З часцінкай мяне.
Шматочак, кавалак ад сэрца адрэжу:
Няхай самастойна ён існуе.
А я буду думаць, нібыта аднойчы
Ён стане дзіцём – працягам мяне.