Вецер вецце ламаў ашалела,
I з каштанаў зрываліся кветкі,
I над сэрцам маім набалелым
Хтось чырвонай размахваў сурвэткай.
Незнаёмка насупіла бровы
I глядзела кудысь паўз мяне,
Дзе сп'янелая плавала мова,
Захлыналіся душы ў віне.
Над вясенняй верандаю бара,
Дзе надвор'е змяшалася з п'янкай,
Пад акорды самотнай гітары
Хтосьці песню спяваў пра каханку.
Незнаёмкі блакітныя вочы
Абміналі мой сум і душу,
I я ведаў, што гэтаю ноччу
Ні пра што новы верш напішу.