Паеду заўтра ў горад,
Але ў дом твой я не зазірну.
Набралася шмат спраў, мо цэлы кораб--
Патрачу там гадзіну не адну.
. . .
Шкада, сяброўка, што жывём далёка,
Дзесяткі кіламетраў раздзяляюць.
Дабрацца да цябе не так і лёгка--
Адлегласці сяброў не разлучаюць.
Няхай зіма, снягі ці завіруха
Пазамятаюць усе дарогі--
Дождж, вецер, непагадзь і скруха
Не падмануць мяне. Душою чую я твае трывогі.
Каб нам прасцей, лягчэй жылося,
Сум і дэпрэсія не заміналі
Перад іконаю я за здароўе памалюся
Ды Бога папрашу каб нас усе хваробы і няшчасці пакідалі.
Хай ззяе для цябе, сяброўка, сонца ў небе
І месяц ясны шлях твой асвятляе.
Прашу: "Пішы нават у горы і патрэбе".
Гасподзь цярпенне даўно для шчасця адпраўляе.