Зьявіуся ў горадзе бабёр,
І на жыхароў папёр,
Калі воўк авечак краў,
То бабёр не заўважаў,
Капусты ліст заяц сцягнуў,
То бабёр яго пужнуў.
Кабану ён пазваніў,
Той яго і засудзіў і …
Надоў-га пасадзіў.
Калі паставілі бабра,
Значыць нам не ждаць дабра,
А хто яго закране,
Добра гора цапане.
Заяц раз к бабру падходзіць
І поціхенку гаварыць: -
«Хутка выбары панове,
Хоць на іх я і не пайду.
У кандыдаты той папаў,
Каго ты ўпадабаў,
Астатнія не прайшлі,
Бо табе не падайшлі.
Дэпутатамі як сталіб,
Тябе б слухаць перасталі б,
Не даліб ваўчарам красць,
Пад наглядам былаб уласць.
Мо баіцца воўча ўласць,
Каб не далі зайцы красць?».
Я яшче сказаў не ўсё,
Пра Бобруйская звярьё,
Далей буду я пісаць,
Саміздатам друкаваць.