Прачніся, сонца – час ужо,
Грукоча ў дзверы зімні ранак.
І подых ветрыка яго
Па свеце разнясе світанак.
Я разгадаю твае сны,
Чаканні, мары, таямніцы.
Спакою не даюць яны
І вочы — ясныя зарніцы.
Я патану ў глыбіні
Яскравых тых паўночных зорак.
А ты мяне не абміні,
Ў надзеі рот не пхні свой корак.
// 27.12.2011, турма на Акрэсціна.