Прытуліся душой да аблокаў,
Каб адчуць, што нам мілы лёс:
У жыцці сярод цемры і склокаў
Ён нам шчасце адкульсці прынёс.
Павярніся да сонца свету
І пачні нібы птушка лятаць,
Бо трымаеш у кішэні планету,
Што нам СМІ прапануе прадаць.
Адчыні сваё сэрца мроям,
Навучыся ісці напралом,
Каб сярод мадэрнісцкага зною
Збудаваць на ідэях свой дом.
Так параіць нам кожны зможа,
А вось ты паспрабуй так жыць,
Каб і просты і злы вяльможа
У адной лодцы згадзіліся плыць.