Дзе б, не гасціу бы я, ці вандравау па свеце,
На Беларусі мне ясней і сонца свеціць,
Бялей снягіі зеляней трава на лузе,
Дабрэй душою і, наукол , прыветней людзі!
Мне даражэй няма маіх бацькоу старонкі,
Дзе у кожнай хаце пакланіцца рады госцю,
А, беларусачкі, Марылькі ды Аленкі,
Так шчыра вабяць сінявокай прыгажосцю!
Тваіх прасторау я грудзьмі удыхаю волю!
У небе жауранак і васількі у полі
У душы прыемны навяваюць мне спакой,
Навечна сэрцу любы, край радзімы мой!
Мне даражэй няма маіх бацькоу старонкі,
Дзе у кожнай хаце пакланіцца рады госцю,
А, беларусачкі, Марылькі ды Аленкі,
Так шчыра вабяць сінявокай прыгажосцю!
Нас па жыцці вядуць у белы свет дарогі!
Кагосьці мора вабіць, горныя аблогі!
Па волі лесу, дзе бы я не апынууся -_
У Беларусь заужды я з радасцю вярнуся!
Мне даражэй няма маіх бацькоу старонкі,
Дзе у кожнай хаце пакланіцца рады госцю,
А, беларусачкі, Марылькі ды Аленкі,
Так шчыра вабяць сінявокай прыгажосцю!