Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Сівер часу

Сярэдняя: 3.5 (6 галасоў)

Такі шалёны вецер часу быў:
Зрываў людзей з сяліб сваіх абжытых
І з клункамі сабранага пажытку
Іх, бедных, гнаў, скуголячы, ў Сібір.

Ў зямлю чужую там, у мерзлату
Яны, жыць вельмі прагнучы, ўрасталі.
Як роднымі і той зямельцы сталі,
Што ім дарыла скупа дабрату.

І прыняла навек іх як сваіх.
Глядзяць з нябёс засмучаныя зоркі,
Што рэдка кветкі на магілах іх.
Ды на магілах іх рунеюць зёлкі.

Як трэба карані свае любіць,
Як трэба шанаваць свае магілы,
Каб не падзьмула ў душы нам Сібір,
Каб быць людзьмі на гэтым свеце мілым!..