Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Стаясь, стая стычых іс псарні

Сярэдняя: 4.3 (6 галасоў)

Ганяець мурластых

Я тут пасматрел КараУльных.
А-хо! Шо за мудрость!
Ты йіх прамо ш в ульнік
С Карась во в ютюбке й.

Напад на усех без раздумій!
Фсе вот какы хфайныя суддзі!
Да-да. Я й вуж веру: дывлюся ж.
Аж слёзы, бы лужы.

Пытають слаёных байструцкіх:
Кто вас так пабіл в бане руцкіх?
Га-шо? А!.. ва, х, СохЧах
В айца нацый квокшы?!

Мы лезем ф чужы агароды.
Мы бЕм фсех па мордзе мавродзьев.
І от пак жа сталі й харошы
Адразу ш пЕть тоцькых.

Ну, ладна. Няхай гэта й пра2.
Сыйчас правіт, верна, но мафія.
Чаго ж гэтак, згынь шпінь, ды здарылась?
Атветіт же кажон.

Ну, эра ж капі-та-лізай вверх.
Падлізай скальзі! ТольКі зь вышай.
І средній ці прама й русянін
Ваш правячый класСік.

І сэрца, ага, гэ не ваша,
АндрэйКі сь са й ВлаДыкы.
Каго ж парадзів ёлуп кажный.
Не-не! Дзе шчэ й пЯніц.

ПаэтТаму й Каін во каецц:
Эх, как жэ засранец я!..
Убів стоКі ш Кішак с Казламы,
Шо прам гаж не знаю.

Нет-нет. Ты не здвінеш ні капелькі
Упартых Бараный пры власці.
Пака сам не станеш чуць старшый
За пуншавых Рачкав.