Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Такія вядуць зе размовы

Яшчэ не ацэнена

На плошчах каль новых жыдэй

Шыковіч пісаў пра падпольле!..
– А мне гэто нашчо ужэ?
Шо, Шамка ваш Якоф подорыть
Сосну на вярбе й? –

Но гэта!.. патрэбна ля школы!
Ты шо ето, дурынь-поэт? –
Аджэ ж, всэ у нас ідэ добрэ.
Зу7, бы а во в Васыле.

І вот: я ходю по оборы
І граю оно в7 рылешк!
Хай пташка хоть дэ заговорыть,
Шо мова й в етвегый шэ е. –

Ну, от!.. ты даеш так даеш!
Ты шо, блін, с політык не згодзен?
Так знаеш, чым ет пахне, дзед? –
Ага. Я в Оговы но хрен.

І тыхо, і мірно фсе ходзюць!
Плакатый і тых ны в жыдэй.
Ны свын і ны пікнэ, шо гонор
В пыньків навыть сывынькых есць.

Ну, шо ж. То выходь на просторы
Хотя бык мое забавлень,
Раз больніцы й школы й коровы
Спуваюць про Конскэ правлень.

Бо ж людцы-то выжыты хочуць.
Навішчо ля йім та мігрень.
…но… я скажу йначый, мо, крохы:
Мы зов7 ны в батька. А в негр.