ТАПЕЛЕЦ
Кінуся з галовою ў вір —
рэчка засціць вочы вадой мне,
а халодны і мяккі жвір
мяне прыме ў свае абдоймы.
У дрыготкай, плыўкай смузе
голас рога прачнецца трубны.
Знікнуць рыбы і гады ўсе,
распадуцца русалак гурбы.
Да мяне сам Цар падплыве
і ласкава асвенціць глеем
валасы на маёй галаве.
Мне ж падасца —
ялеем...