Ты не пішаш болей вершы,
Не да вершаў сёньня й мне.
Я сябе ўжо завершыў,
Штосьць згубіўшы, штосьці – не.
Напярэдні – жыцьцё нова.
Я ўступаю ў новы храм,
Валацуга выпадковы
Сярод старых гэтых брам.
Усё былое мне прыемна,
Ці, бадай, амаль што ўсё.
Я кахаў. Пад час – узаемна.
Гэта была. Цяпер – усё.