О, колькі ружовых мрояў…
Асенняй пары часы.
Палаюць у сэрцы да болю
Любові маёй -- верасы.
А дрэвы скідаюць строі,
У травах хаваюць лісты,
Апошняя дзіўная споведзь --
Кахання майго – верасы.
А дні прабягуць. І небыль…
Паплачуць аб даўнім дажджы.
Жаўрук закурлыча ў небе,
Патушыць імжа верасы.
© Copyrіght: Ганна Якубоўская
28.11.2021