Як лісце восені, гады спадуць на плечы,
На скроні снегам ляжа сівізна.
А ты ўсё будзеш позіркам хлапечым
Глядзець, як многа, многа год назад.
Ты будзеш марыць шчыра, летуценна
I зваць у далеч сінюю сваю.
Дзе я сустрэч кароткія імгненні
На ўсё жыццё ў памяці спыню.
Дзе ў кожны вечар з пройдзенага рання
Я ў душы, нястомленай яшчэ,
Слоў прынясу пяшчотнае гучанне
I чысціню крыштальную вачэй.