Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Знічы Айчыны

Сярэдняя: 3 (2 галасоў)

«Я пачаў лічыць іх і налічыў дваццаць. Дваццаць першы скакаў наперадзе».
«…шалёна скача над зямлёю дзікае паляванне караля Стаха. Я прачынаюся і думаю, што не прайшоў ягоны час, пакуль ёсць цемра, голад, нераўнапраўе і цёмны жах на зямлі. Яно — сімвал усяго гэтага».
У.Караткевіч, «Дзікае паляванне караля Стаха».

На прасцягах Айчыны параненай
гаснуць пад капытамі знічы —
гэта даўнім праклёнам гнанае,
дзікае паляванне імчыць.

Цішыня растрывожана пошчакам —
то наўсцяж скаланае край
нетутэйшай лютасцю ўзрошчанае
рагатанне шалёных зграй.

Чуеш? Дзесьці ў лагчынах стоеных
паляўнічы рыкае рог —
сваіх прывідных кліча воінаў
з тагасвецця нянаскі бог.

Хіжы, з прагай крыві неспатольнаю,
аж трымціць ад бяссілля ён,
калі чуе, як годныя, вольныя,
прамаўляюць людзі заклён:

«Хутка, хутка настане раніца,
хоць з сутоння свайго яшчэ
заглынуць святло намагаецца
апраметнай начы ашчэр!

Ля хацінкі маленечкай кожнай
запалаюць, як колісь, знічы.
І агністыя, непераможныя,
рассякуць цемру промні-мячы!».