Глушачы вэрхал сталічны,
Трамваяў варшаўскіх грукат,
Мяне Беларусь мая кліча
Тысячай розных гукаў.
Ускінецца сэрца трывожна,
Душа ваўкалакам завые,
Як бомкне званамі Каложа,
Зайграе арган у Сафіі.
Ледзь зоймецца золак няпэўны -
Я чую, як радасна-звонка
Крычаць беларускія пеўні,
Цурчыць малако у даёнках.
І радасна трохі, і млосна
Пачуць, як далёка дзесьці
Гамоняць пад ветрыкам сосны,
Як птушкі спяваюць у лесе.
Штодзённа ад рана да рана
Чуваць, як пульсацыю ў жылах,
Твой голас: " Вяртайся, каханы...
Вяртайся дадому, мой мілы..."