Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Юлія Канановіч

Сярэдняя: 2.5 (10 галасоў)

Неба на тваіх далонях пяском пасыпалась пад ногі,
З каменнем зблыталась зямля,
Далёкія, нябачныя дарогі,
Хвастом мялькнулі, як змяя..
У шэра-каляровых буднях мы марым пра свабоду,
Якой не бачым нават ў сне,
Ад ежы мы залежым з роду,
А ад вады ўдвайне.
Мы самі абіраем колер рабства-
Чырвоны, белы ці зялёны?
Абралі пагарду і нахабства,
Каб здавацца моцным, вольным.
Мы лічым меркаванне іншых прымітыўным,
Бо свайго на самай справе мы не маем,
Плачам мы на пазітыве,
Без пазітыва паміраем.
Спяшаемся, імчымся, але стаім на месцы,
Бо гэта проста вяртаецца зямля,
Нам цесна,
Бо ў кожнага на выі,вісіць свая змяя.



Сярэдняя: 4.3 (8 галасоў)

Я чакаю цябе на беразе,
Блакітнага,цёплагa мора,
На чаўне бяз ветразяў...
З маланкай і штормам.

Я чакаю цябе аднойчы,
Усе жыццё з чорна-белага здымка,
Зоры ў воду падаюць ноччу,
З рук калісь ці маленькай дзяўчынкі.

Я кахаю цябе ўжо раз соты,
Тады час зупыніўся ўлетку,
Твае чорна-белае фота,
Да душы прытулю,як кветку.



Сярэдняя: 3.5 (6 галасоў)

Я для цябе апрану карункі,
Запалю свечку.
Буду тваім падарункам,
Ў гэты халодны вечар.

Валасы спадуць на плечы,
Цемра забярэ хвіліны,
Ў гэты халодны вечар-
Ня будзе гарбаты з малінай.

Будзе палаць да раніцы,
Каханне змучаных цел-
Ты знікнеш раней, чым сонца зьявіцца-
Сцяг сэрца майго забялеў.