8 САКАВІКА
Вясна, на жаль, хварэла ў дзень такі,
Адлежвалася ў лесе, бліз дарогі.
Спяшалася праз Нёман, напрасткі,
Ды па калена замачыла ногі.
Але сняжок не сапсаваў настрой.
Аб коцікі вярбы мы рукі грэлі.
На мосце, над шумліваю ракой,
Сакавіка бязвусага сустрэлі.
І ён, гуллівы, лёгкі, малады
Нам сто гадоў з усмешкай напрарочыў.
…На мост той я праз многія гады
Сакавіку свайму аддзячыць крочу.