Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Аб рэўнасці

Сярэдняя: 4.4 (415 галасоў)

Як увосень знікае
Маркотнае сонца за свет,
То зямля сваё сонца
Раўнуе да іншых планет.

Сонца дзе прападае
Так доўга? Знікае куды?
Як дазволіць магло,
Каб зямлю закавалі ільды?

Май прыходзіць пасля -
Крыўд пазбыцца не можа зямля:
Цёмнай хусткаю хмар
Ад святла закрывае свой твар.

Сонца хмары зганяе,
Зямля наганяе іх зноў -
За махры сваю хустку
Трывае рукамі дубоў.

Але сонцу вясноваму
З неба ўсё чыста відно -
Пасылае на тыя дубы
Бліскавіцы яно.

За ударам удар,
Дуб за дубам ляціць на раллю.
Для жыцця, для любві
Сонца зноў адмыкае зямлю.



круто

круто

Стихотворение не

Стихотворение не понравилось.Слыхали и лучше. Эмоций не вызвало.

Если ты не понял смысл этого

Если ты не понял смысл этого произведения, то какой смысл тебе что либо читать, если даже не понял о чем оно

но нармуль

но нармуль

не очень стишок как то)))Гыы

не очень стишок как то)))Гыы

мне его учить нада и нормал

мне его учить нада и нормал