Птушка моцная, мабыць, крыламi,
Звер – iнстынктам за дваiх…
Моцны я – сябрамi мiлымi
i малiтвамi за iх.
Разляцелiся па свеце…
А – цi ўбачымся?.. калi?..
Падрастаюць нашы дзецi,
Кiм нядаўна мы былi.
Хто якiмi жыве iдэаламi?..
У груповак якiх на чале?..
Ў асабiстым жыццi – цi удала ўсё?..
Цi заўсёды ёсць хлеб на стале?..
Нехта, мабыць, падаўся ў камерцыю,
iншы нехта даўно за мяжой...
Нехта, слабы, плыве па iнэрцыi…
Я ж за ўсiх вас хварэю душой!..