Адыйшло, адгаманіла...
Васількамі вачэй адцвіло...
Ужо пра то, што мінула, што была,
Пяе вечную песню жыццё.
У нас юначы агонь адгарэв
І кахання забыліся словы,
Тварык мілы, што сэрца так грэв,
Абарвався лісточкам кляновым.
Ды жыццё прадавжаецца всёж
У новых мілых, у новых каханнях,
Яно - сум з журавліных нябёс,
Яно - горыч і радасць жаданняв.
20.04.1980