Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Міхась Карцялёв

Сярэдняя: 2 (1 голас)

Адыйшло, адгаманіла...
Васількамі вачэй адцвіло...
Ужо пра то, што мінула, што была,
Пяе вечную песню жыццё.

У нас юначы агонь адгарэв
І кахання забыліся словы,
Тварык мілы, што сэрца так грэв,
Абарвався лісточкам кляновым.

Ды жыццё прадавжаецца всёж
У новых мілых, у новых каханнях,
Яно - сум з журавліных нябёс,
Яно - горыч і радасць жаданняв.

20.04.1980



Сярэдняя: 4 (4 галасоў)

Адыйшло, адгаманіла...
Васількамі вачэй адцвіло...
Ужо пра то, што мінула, што была,
Пяе вечную песню жыццё.

У нас юначы агонь адгарэв
І кахання забыліся словы,
Тварык мілы, што сэрца так грэв,
Абарвався лісточкам кляновым.

Ды жыццё прадавжаецца всёж
У новых мілых, у новых каханнях,
Яно - сум з журавліных нябёс,
Яно - горыч і радасць жаданняв.

20.04.1980



Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

Бездакорнаму быць і так жыць, як ручай
І свабодна, і звонка, і ціха,
І жадаць для сябе, і жадаць усім вам
Многа шчасця, без чорнага ліха.

І ў жаданнях гарэць, і жаданні губляць,
Як дрэва лісце губляе увосень
І па-новаму зноў, яшчэ болей жадаць -
Ад жыцця залатых сугалоссяў.

06.08.1980



Сярэдняя: 2.5 (2 галасоў)

Я жадаў ад жыцця, залатых сугалоссяў,
Я жадаў ад людзей і жадаю цяпер
Што бы была дабра, як у полі калоссяў,
Што б у сэрцах свяцілі любоў ды давер.

А як прыйдзе часіна ліхая,
Прыйдзе голад, вайна, ці нястача,
Аднаго чалавеку жадаю:
Сваяго аблічча - не страчвай.

- 23.11.1982