"Адзіноцтва"
Два радочкі хат старэнькіх
Непакошана трава
Агарод і двор маленькі
Каля плота крапіва
Шумнай вуліцы вясковай
Што раней была,няма
І сядзіць цяпер ля хаты
Бабка старая адна
Твар,нібыта тая кніжка
Па маршчынках пачытай
Гора ей хапіла з лішкам
І жыцьце было не рай
Можа гэта чыя маці,
Можа есць у яе радня?
Цэлы дзень сядзіць ля хаты
Дождык пойдзе,ля акна
Павітаешся,адкажа
З нейкім сумам паглядзіць
Не бабулька,адзінота
На той лавачцы сядзіць
Адзінота долі горкай
Калі сам ты па сабе
Слоў не чутна,ні гаворкі
У хаце горш чым у турме
Дзе ж вы дзеці,дзе ўнукі
Можа есць,а мо няма
І дрыжаць пад старасьць рукі
Ціха коціцца сляза
Думка за думку чапляе
Уецца,нібы тая ніць
У мінулае вяртае
Сэрца млее і баліць
І сядзіць як сіраціна
Усе чакае,што ,каго?
Гумай цягнуцца гадзіны
Сонца села за сяло..