Алена-красуня, Алена,
Стаю ля цябе на каленах.
У вочы твае пазiраю
I бачу: таксама кахаеш.
А помнiш ты нашу сустрэчу?
Гарэў над ракой цiхi вечар,
I вецце бярозы шаптала:
— Мой любы, цябе я чакала.
I тут налятаў цёплы вецер,
Люляў-калыхаў яе вецце.
I чулiся цiхiя спевы
Пяшчоты-кахання павевы.