Зноў астры познiя цвiтуць
У задуменнасцi наўкола,
Лiсты пажоўклыя лятуць –
Бы мабылi над частаколам.
Вазы аблок вязуць вятры
У невядомым iм напрамку.
Рабiн халодныя кастры
Палаюць чырванню на ранку…
Асеннiм астрам маладым,
Бы паннам, пiшуцца санеты…
Ёсць нешта сумнае заўжды
Ва ўсмешцы кветак познiх гэтых.