(10.07.1937—24.02.2000)
“А што дасі ты Беларусі,
Каб вечнай Беларусь была?”
“Усё аддам! А перш нап’юся
З нябёсаў зорнага святла…”—
Гаворыш ты зусім цвяроза
І ў неба зорнае глядзіш:
“Жыццё маё—зямная проза,
Дзе то буран, то раптам ціш…”
І падае ў траву цыгарка,
Нібыта знічка з вышыні
Тваіх нябёс, дзе поўняй чарка,
І ўсё, нібы на далані,
Асветлена: “Бяры, сябрына,
З табой багаты я даўно!”
…І можна адабраць віно,
Ды застанецца нам Айчына,
Якую любіш ты, як маці,
І плачаш, і смяешся ў шчасці,
І слёз шчаслівых не хаваеш,
Як срэбра, што з душы ўсплывае…
Душа баліць, душа спявае,
Твая душа-- жывая…
9.09.2008