Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

БАЛАДА СЯРГЕЯ НОВІКА--ПЯЮНА

Яшчэ не ацэнена

(27.08.1906—26.08.1994)

У небе Айчыны чарнюткія краты,
І чэрап у небе—не сонца—плыве.
Пры новай уладзе ты зноў вінаваты,
Што ты беларусам з’явіўся на свет.
І гоняць ізноўку цябе да магілы,
І дротам калючым прыгожыцца шлях.
І воранаў чорных чарнюткія крылы,
І белыя крылы анёлаў, і жах
Над шляхам тваім, над людской непакорай.
І будзяцца песні пад звон кайданоў,
І будзяцца сілы, каб выжыць у горы,
Вярнуцца і ў гора патрапіць ізноў.
Навокал чарнеюць крывёю курганні,
І вёскі пустыя, і выюць ваўкі.
Ты помніш апошняе з маці спатканне,
І спадчыну дзеляць штодня чужакі.
І колюць штыкамі па-рабску у спіну
Служакі, што вераць у светлы прасцяг
І ў зорнае заўтра турэмнай Айчыны
І крочаць па братняй крыві і касцях.
Цяжэюць ватоўкі, звярэюць сабакі,
І холад, і голад збівае ўсіх з ног.
Смяротнікаў новых чакаюць баракі,
І ямы чакаюць—ля чорных дарог,
І працу чакаюць культурныя каты…
Душа паўтарае: “Айчына жыве!”
А ў небе Айчыны турэмныя краты,
І чэрап у небе—не сонца—плыве.

21.08.1990, 26.08.1994