Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

БАЛАДА ВАЛЕРЫ МАСЛЮКА

Сярэдняя: 5 (6 галасоў)

(30.03.1953—26.08.2001)

На сцэне пустой зноў рыпяць палавіцы,
Як сосны старыя начамі рыпяць
Па-над інсургентам, якому не спіцца,
Якому нічога няма ўжо губляць
У гэтай вялікай і злоснай краіне,
Дзе сонца за кратамі, косьці ў траве,
Дзе родная мова знішчаецца, гіне
І, як інсургент, у самоце жыве.
І ты тут самотны прад сцэнай сваёю
Стаіш, нібы свечка, у зале пустой.
Што трэба людзям? Каб пляваўся крывёю
На сцэне няшчасны прыгожы герой
Ці жарты дурныя? Адказу не маеш,
Але сам прыходзіць праўдзівы адказ—
На мове матулінай вершы ствараеш
І ў вершах жыве наша мова і час,
Дзе мы беларусы не ціхія людзі,
А мы—еўрапейскі вялікі народ,
Які аніколі ўжо болей не будзе
Бяздольным, дурным і сляпым, нібы крот…
Ізноку на сцэне рыпяць палавіцы,
Як сосны старыя начамі рыпяць
Над сумным паэтам, якому не спіцца,
Якому тут ёсць, што любіць і губляць…

19.07.2011