(23.04.1886—3.11.1941)
Вайна за спінаю і прад табою.
Цягнік сівы ў зіме, як кол, стаіць.
І ўсім жыццё жыццём, вайна вайною,
І, быццам пахаронкі, снег ляціць
І на зямлю, і на цябе слабога,
І ты нясеш, нібы жыццё, ваду,
Што замярзае, нібы ў нежывога—
Яшчэ жывыя вочы, што бяду
Краіны, у якой ты быў не лішні
Усё яшчэ не выпілі да дна,
А дна не знае нават і Ўсявышні,
І ты не будзеш знаць, бо ўжо вайна
Цябе дагнала і спыніла сэрца,
Дзе беларускае жыло святло.
І ўпала на зямлю з вадой вядзерца,
І ў снег тваё жыццё з вадой сцякло,
І лёдам стала, па якім спяшацца
Жывым далей ад чарнаты вайны.
Табе ж застацца тут, душы вяртацца
У родны карай, дзе продкаў валуны,
Дзе кожную вясну буслы гняздзяцца,
Нібы ў табе аб Беларусі сны…
11.07.2008