Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Беларусь

Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Беларусь
Зьнічак рой дрыжыць над палянамі,
досьвіткі ўстаюць палымяныя,
уваччу плыве – нібы п’яны я,
і, як сон – тваіх дотык рук.

І хоць мары спрэс здратаваныя,
думкі зорныя – пахаваныя,
у цябе адну закаханы я,
родная мая Беларусь.

Жаўталісьцем дрэў упрыгожана,
дываном сьнягоў заварожана,
музыкай адвечнаю Божаю
ўлетку заняволяць гаі.

Птушкай, што кружляе над пожняю,
ўсьмешкай сонца ў небе апошняю,
ці бярозкаю прыдарожнаю
ў задуменьні моўчкі стаіш.

Зьбітая, сагнутая стратамі,
у сваёй зацятасьці ўпартая.
Да кары шчакой, да шурпатае
прыхілюся сьцішана я

і прысьню: ты больш не за кратамі,
сонца твар праменьнямі кратае,
і ў нябёсы ўзьнёсла-крылатая
узлятае песьня твая.

Зьнічак рой дрыжыць над палянамі,
досьвіткі ўстаюць палымяныя,
уваччу плыве – нібы п’яны я,
і, як сон – тваіх дотык рук.

І хоць мары спрэс здратаваныя,
думкі зорныя – пахаваныя,
у цябе адну закаханы я,
родная мая Беларусь.
02.03.2013