Без каранёў.
Без каранёў ты – трава сухая,
Дрэва пашкоджанае грыбком.
Мёртвая памяць - душа пустая,
Нават калі у кішэнях “бітком”...
Гэта хлусьня, што зьявіцца нешта,
Нібы зь нічога, як зь ніадкуль,
І калі ты – хай, астатак ці рэшта –
Продак дакладна ня быў тут нуль.
Большасьць зьнявераная змарнела,
Выракся люд славы Ліцьвінскай:
Сэрцам – жабрак, дух – змаскалелы,
Розумам – быдла, норавы – сьвінства…
Й тыя, хто ціха кацапам паддаўся,
Хто пераняў іх нікчэмную сутнасьць,
Здрадзіўшы продкам, крыві,
тут збыдляў ўсё,
Зараз з ардою зьнітоўвае сувязь.
Выблядкам – ганьба,
І гэта іх вартасьць,
што б ні сьпявала нутро гнілое…
Нашая праўда,
Наша упартасьць,
Нашая прага вызвольнага бою –
Будзе зарукай вольным нашчадкам,
Будзе пашанай прашчурам мужным.
Нашы дзяўчаткі
І нашыя маткі
Хай нас ня бачаць
Слабых, недалужных.
21/03/2015