Даj но Бізьянкам гратыся!
Остальнэ вшые матка
I прочнулось сознаніе.
I трэбуе ласкы:
А нывvэ ты товарышу
Да j ны даш хоть бык Дашкы?
Ну, то вот: відіш, какося
Мы j во вуv багаты ш?
І, гы, зарыкы шэ нахапаім
Хоть ломачча ув старшых.
А ведь гэто характер вvо:
Зародывся балванчык!
І нахоплюе, бы j іj батычко,
І золотка, і снарадаф.
Нашы главныjі супостатыsа
Гэ v но пак дэсь маты.
І увдруг всё открываецца!
О гэто так дачка!
Мы проводылы тута хаванкы.
Тое-сёе j ву ямку!
І ны думаj за падлыj навытькы
Хоть 3скы доставаты.
Мы набралы собі пуд задніцу
І крісёл, і гваздзярав.
І гэ вvэ і станэ с капіsэм
Чы хоть скунс прыдубашваць.
Паважаны спадар Васыль
Паважаны спадар Васыль Брытва! Вы, як носьбіт дыалектычнай часткі бел. мовы, маеце поўнае права пісаць на ёй. Гэтакае ж права на існаваньне мае гэта дыал. частка.
Ды чытачам вельмі цяжка і марудна спасьцігці сэнс Вашых твораў, гэтак жа і мне. Вельмі-вельмі ж мала сярод іх, а мабыць і нуль, знаўцаў ,,Ятвяжскай валода,,.
На мой погляд, як чытача, стан гэтага выправіў бы паралельны пераклад на расейскую ці бел. мовы.
Але, як бы ні было, калі ж Вы пішыце на гэтай мове - значыць яна дагэтуль існуе ў глыбінях Палесься. Пішыце.
З павагай. Карцялёў М.