Далёкая зорка длукае на небе,
Ўпала дзесць побач, ў начной цішы.
Яе адшукаць я хачу для цебе,
Каб светлай стала цемра душы.
Ў покутах народжанна шчасьце,
Ў пошуках праходзіць жыцьцё,
Ў жах раптам кіне нянасьце,
І так усё наша быцьцё.
З’яўляюцца людзі наўкольлі,
Праходзяць – хто далей, хто бліжэй.
Жадаюць багацьця, ці лепшае долі,
Не бачучы родных вачэй.
Жаданьні зьнікаюць, пачуцьці прапалі,
І сэрдца згасае ў журбе
Праблемы жыцьця перад намі паўсталі.
Нялёгка рашыць іх, асабліва табе.
Што воблачкам была, то чорнаю хмарай
Устало,наплыло і згубіла ўвесь сьвет.
Усё надакучыла, і сьветлая мара
Памёрла,пачуўшы жалезнае:”Не!”