Я памятаю як мы пілІ з табой абсэнт,
А у кальян-карчме як назіраў туркмен
За намі нібы агент з федэратыўнага бюро
Ў Цехасе ці у Алабаме
За ісламістам ля узлётнай паласы
Які зьбіраецца ляцець у першым клясе
З тэрарыстам.
Длы тых хто закахаецца: мінулі гэтыя часы,
Адпраўленыя ў бан, не ў банк,
Сыйшлі канспіратыўна у лясы,
Патрапілі пад танк, а не ў капкан.
На развітанне ім памашым, пачуцці спляжым,
Гарэлкі можа ўмажым,каханне як люстэркі разаб'ем,
А потым скажым: ну і хрэн,
Усё што ні робіцца - дабро
У пачуццёвай краме перамен.