Вясна. Чаромха. Весніцы.
Зямля з-пад ног сплыла:
Далонь маёй равесніцы
Мне сэрца апякла.
Чаромха зноў нявесціцца.
Нявесцяцца сады.
Свякроўка ўжо равесніца,
I я — немалады.
Не спіць мая бяссонніца,
I думкі з ёй не спяць...
I дотык той мне помніцца,
I весніцы рыпяць.