Дождж ліпнёвымі стрэламі
Працінае бы дзідамі дух.
На зямлі сасмяглай залевы
Паглынаюць і травы, і пух.
Мецяць кроплі цвікамі у душу,
І патокамі з твараў бягуць,
Парасонамі дрэваў парушаць
Непрыкрытасці зор каламуць.
Зазвіняць ручаінамі ў сэрцы,
Заструменяць свежасцю дол… –
Нібы вершнік ад Грунвальда эры
Перамогаю дождж адыйшоў…