ДУША Крыніцаю калісь была, маленькім цудам у прыродзе; яна ўзнавіць таго магла, хто нікнуў да яе ў нягодзе.
Жыццёвая мінула рань, сцурчэла чыстая вадзіца — і не напіцца ўжо з крыніцы… Там бросня плавае і твань.