Душа знямела ў цяжкіх муках
І гука мовы не чуваць,
Нямала ў свеце ёсць навукаў,
Як лёс жыццёвы неспсаваць.
Як не забыць сваю радзіну
І мову ў сэрцы затрымаць
Як бараніць сваю Айчыну,
І шанаваць,ды узвышаць!
І не дарэмным помніць словам
А так,каб з чыстаю душой
Спявалі пенсню над прасторай,
Ды ганарыліся мы ёй.
І не згубіць ў вяках праклятых
Таго,што продкі збераглі;
Свабодных дум і мар крылатых,
Што нараджаліся ў любві!