Дыпціх крыжа
1.
А раптам, як скончыцца шлях чалавечы
І дойдзе жыццё да мяжы —
Мы Божымі дзецьмі заступім у вечанасць
На новым крутым віражы?
Нас вабяць святлом далячыні сусветаў,
Бо дзесьці чакае зняможаны Дух:
На самай далёкай блакітнай планеце
Даўно распачаўся ўзыходзячы рух…
І нас там чакаюць, без нас там не змогуць
Одолець у неба прыступку быцця,
І ладзяць для НАС там крыжы на Галгофах,
І прагнуць, і прагнуць, нібы адкрыцця…
2
Не за морам-акіянам,
Не за востравам Буянам —
За Мядзьведзіцай Вялікай
Ды за Млечным Шляхам
Ёсць Зямля.
Чорны воран напрарочыў:
Як закрыюць мае вочы —
І мяне туды паклічуць,
Лёгкай чайкай белалікай
Буду я.
Пабудуюць крыж дубовы,
А на скронь — вянок цярновы,
Будуць біць мяне бічамі,
Як Хрыста.
Пашкадуйце ж мяне, людзі,
Калі раптам гэтак будзе —
Абіраем шлях мы самі —
Не прыстаць,
Не спыніцца і не збочыць.
Як закрыюць вашы вочы,
То і вас услед паклічуць
Побач стаць.
Мы адзіным шляхам ходзім:
У спрадвечным карагодзе
Ад амёбы ўсе прыходзяць
Да Крыжа.
Пашкадуйце ж сябе, людзі,
Калі раптам гэтак будзе:
Не прасілі, не любілі,
Як казаў…
Вось: з дванаццаці адзіны
Пацалуе і адыдзе —
Як заўсёды, патароча,
Здрадзіў зноў.
Пашкадуйце ж мяне, людзі,
Так хаця б, як Бога Юда —
Мне ж так хочацца, так хочацца
Дамоў.