Мяне ўжо няма на гэтай зямлі.
Хутка дождж сляды мае змые.
І што турбавала, жыло ўва мне.
З душою ніколі не згіне.
І зноў на Усходзе сонца ўзыдзе.
На Захадзе зноў яно сядзе.
І больш да мяне ніхто не прыйдзе.
За стол са мной не прысядзе.
Упэўнены я, пакінем мы след.
Мы добрыя справы пакінем.
І сыну, калі стане ён ужо дзед.
Жывымі мы ў памяці ўсплынем
Пачне ен расповяд ўнукам сваім.
І круг як гадзіннік замкнецца.
А слова застанецца толькі жывым.
І спадчына, казкай пальецца.
Вясною, і восенню будуць Дзяды.
Мы продкаў сваіх сустракаем
І сувязь з Дзядамі пакіне сляды.
Мы ў сэрцы, як стук адзначаем.
Жыццё...Час сыходзіць як хуткі ручай.
І кожны наш дзень без вяртання.
У згодзе жыві, будзь зауседы мудрэй.
З падтрымкай дзядами,вяртанне.
06.13.